Friday, 29 May 2015

The beginning.......

Dulu. Aku tak perlukan kawan. Sebab aku rasa aku boleh je hidup kalau takde kawan. Boleh je nak makan, solat dan belajar. Hati aku memang keras. Aku takut nak berkawan sebenarnya. Sebab aku selalu tengok tv, orang kena tikam belakang dengan kawan dia. Mak aku pun selalu cakap berkawan biar berpada pada. Kenapa? Aku pun tak tahu memula.

Tapi, bila aku masuk darjah satu. Baru aku sedar. Kalau aku takde kawan, aku nak rehat dengan siapa, nak belajar dengan siapa. kan? Aku pun mulalah rapat dengan kawan aku. Aku teringat time orientation day darjah 1. Aku masuk kelas, aku nampak ada seorang perempuan ni duk depan sekali tengah tidur. Aku macam what the heck dia ni tidur dalam kelas? Tapi aku gelakkan dia bila nampak tahi lalat kat atas bibir dia yang besar tu. Seriously lawak.

Aku pun carilah tempat duduk aku. Aku duduk sebelah budak lelaki nama dia Imran. Sebelah lagi satu perempuan. Kawan aku waktu tadika, Fatihah. Rimas dengan budak lelaki yang sama meja dengan aku. Rasa nak tampar je sebab banyak sangat cakap. And yes aku memang pendiam. So jangan kata aku sombong kalau jumpa aku tak cakap pape. Aku nampak ramai parents kat luar. Sorang demi sorang parents masuk dalam jumpa guru kelas aku, Cikgu Azah. 

Waktu tu cikgu Azah actually ada bagi handwork untuk kitorang buat. aku pun buatlah. Lepastu parents aku jumpa cikgu. Lepas dah jumpa boleh balik. Tapi mummy and daddy aku tak balik lagi, dia pegi beli buku kat kedai buku yang aku sayang tu. Tengah-tengah beli, Imran pulak turun. dia ada cakap something dah la kuat. Aku ni pulak takut daddy fikir pape kan. Aku wat taktahu je padahal dalam hati dah maki Imran tu. 

 Beberapa hari kemudian, aku pun diubah tempat duduk. Happy sangat. Aku duduk sebelah seorang budak yang ada tahi lalat tu, Nina. eh? bukan. Sebelah Hanina. Yeah. BFF yang sentiasa selamanya bersama. I miss her. Aku dengan Hanina selalu buat semua benda sesama. Yeah. Gaduh jugak kekadang. Tapi aku sayang dia sangat. Tapi, kalau kelas sebelah tengah waktu PJ, mesti aku kena panggil pegi sebelah. Sebab ramai lelaki miang. Geram gile waktu tu doh. Tapi layankan jelah.

Gaduh dengan budak kelas lain is common things laa. Aku kena bash dengan budak kelas lain. Sumpah sedih takut. Aku tak keluar rehat tau sebab takut bad things happen. But one day, budak tu datang jumpa aku minta maaf. Rasa macam what in the world time tu. Aku pun maafkanla. Takkan nak gaduh je? 

Since tu aku dengan kawan aku dah rapat SIKIT. (?) Hari berlalu aku pun tak sedar. Rasa best gila jadi darjah 1. Kena dengan dengan cikgu berdiri atas kerusi bagai. hahahahaha. zaman kenakalan. 

Oh ya! When the last year exam was out, wuuu aku happy. Dapat number 1, Hanina number 2. persaingan yang sengit la jugak. Cuma tak puas hati sebab aku nampak hadiah hanina lagi banyak. rasa macam manachi. But paling sedih bila lepas habis amik hadiah, mak dia bagtau nanti Hanina pindah Shah Alam. Deep weyh. Kecewa bila BFF kau pegi. Rasa nak nangis pun ada. Tapi aku macam oh ok. 

Dear Hanina Sofea, if you read this post, I just want you to know that I love you so much. I hope wenwill always be BFF. Kan? Kalau kau stay kat SKTN best gile. Dan kau pun jadi prefect kan sepatutnya. Hidup aku sunyi bila kau takde. Rasa kosong. Kau pulak? Ramai kawan kan? Takpelah/ Tapi aku happy sangat sebab kau dpt 5A UPSR. You made it girl! Proud of you! Erm I miss you too much han! Till we meet again.

XOXO

Thursday, 29 January 2015

Wake up!

Dude. Kau perasan something tak? Bila kawan kau sedih, kau banyak bagi nasihat dekat dia. Kau taknak dia fade up. Bila kawan kau tengah marah, kau banyak suruh dia bersabar. Kau taknak dia hangin taktentu pasal. Bila kawan kau putus cinta, kau banyak kata kat dia "kumbang bukan seekor bunga bukan sekuntum". Sebab kau taknak tengok kawan kau sedih meroyan macam orang gila.

Tapi, bila kau yang sedih. Bila kau yang tengah marah. Bila kau yang putus cinta. Aku nak tanya. Siapa yang ada dengan kau bila kau alami tu semua? Siapa yang setia dengan kau bila kau susah? Siapa yang sanggup berkorban untuk kau? Siapa yang sanggup dengar luahan hati kau? Siapa yang teman kau bila kau nangis? Siapa yang bagi kau kata kata semangat?

Kau bagi kata kata nasihat, kata kata semangat kat kawan kau. Bila kena kat kau, kau fade up. Kau menangis. Kau marah. Kau meroyan. Sebab apa? Kau nak tahu tak. Memang senang kalau kita bagi nasihat kat orang yang tengah ada masalah. Beria-ia kau nak tolong dia. Sebab bukan kau yang alami situasi dia. Kau taktahu perasaan dia waktu tu. One day nanti, bila kau rasa apa yang budak tu rasa. Baru kau tahu betapa sakitnya nak hadapi tu semua. Betapa pahitnya nak telan kata kata nasihat yang orang bagi. 

Aku bagi satu contoh. Let say kau ada ramai bestfriend. Kau sayang diaorang gegiler. kau layan diaorang dengan baik lebih dari family kau. Kau percaya kan diaorang. Kau baik tahap gile kat diaorang. Then, one day kau pelik kenapa kawan kau dingin dengan kau. Kau tetap sabar dengan diaorang. Diaorang tetap wat kau sakit hati. Kau senyap je. Kau buat macam xde apa jadi.

Tetiba, satu hari yang lain, kau baru tahu something. Diaorang actually benci kau. Taksuka kau. And already banyak fitnah kau. Kau rasa fade up gile waktu tu. Sampai kan orang lain bagi nasihat kau taknak dengar. Kau rasa macam dipergunakan. Kau rasa macam patung. Kau rasa macam kena tikam. Selama ni kau pandai nasihatkan orang lain. Tapi bila jadi kat kau? Kau boleh stay strong tak? Kau habeskan one day kau dengan menangis sampai tak cukup 5 baldi. You're wasting your time with crying. Kau cuba sabarkan hati. Sebab kau taknak dendam.

Bila diaorang dah tahu yang kau tahu, diaorang minta maaf bagai. Tapi kau ignore. Sebab hati kau dah sakit. Kau banyak bagi peluang. Tapi orang wat main. Orang tetap sakitkan hati kau. Sampai satu tahap nanti, kau dah benci kat diaorang. nak tengok muka diaorang pon kau jijik. Nak bercakap dengan diaorang pon kau tak sudi. And waktu ni kau nak tahu something tak?

Kau dah lupa dengan apa yang pernah kau kata kat kawan kau. Kau lupa dengan kata kata nasihat yang pernah kau bagi. Kau lupa dengan kata kata semangat yang pernah kau ucap. Sebab waktu tu kau sakit hati gile. Kau kecewa sangat. Sebab kau terlalu ikut perasaan. JANGAN TERLALU MEMPERCAYAI SEBAB THATZ TERLALU YANG AKAN BUAT KAU BENCI TERLALU KAT ORANG TU. Ye aku faham apa yang kau rasa. Tapi please. Hold on. Kejap je ni semua. Taklama lagi kau happy lah. Dan mungkin happy kau tu pon kejap je.


Saturday, 13 December 2014

#TB memories

aku tahu, mesti korang pelik mana hilangnya entry aku yang sebelum ini, well, aku dah delete semua entry tu sebab masalah teknikal. Cuma entry pasal CIKGU OR TEACHER je yang ada. harini aku nak post balik pasal memories aku. Silalah tengok gambar di bawah. kalau rasa menyampah ke apa, takpayah laa tengok. :)

..................................



Aku and Hanina. Rindu diaaa. Dia dah pindah Shah Alam. aku pon dah lost contact dengan dia. Aku and Hanina selalu compete untuk jadi murid yang cemerlang. waktu ni kitorg kelas 1 Ikhlas. kelas ke 5. Yang asyik dapat no.1 aku, no. 2 hanina. so sweet. <3


Aduss. Gediknye. Hehehe. Gambar tahun 3. Lawatan pengawas kat Putrajaya. Miss that moments.


Qhat and Zu. BFF yang takkan terpisah. Even ramai backstabber yang nak pisahkan kita, aku akan jaga friendship kita.


Zu and Emaleen. Sayang diaorang gegiler. Emaleen kawan aku dari tadika. Aku kenal perangai dia yang cerewet tuh. hahahahaha


Qhat and Nina. Nina is my sahabat dari year 1. Hahahahaha. Dia agak blur tapi cute.
 gemoknya aku  --"


Qhat. Naz. Nina. naive je bak kata Cikgu Hazira. Miss cikgu so much. Naive tapi comey, kan? hehehe


Najiha. Qhat. Zu. Nina. Naz.
Kita dah kawan lama. since tahun 3. nak tahu something tak? Korang je yang boleh cakap aku BLK (Budak Lupa Kawan created by Backsabbers) . Kalau yang baru kawan tu, tak payah la nak cakap aku camtu. Haishh. 

Okaylah. nanti aku post lagi. tetiba hilang mood. hahahahaha. Gud nite guys. gud nite MALAYSIA. I'm proud to be a MALAYSIAN. Go Malaysia!!!!! bengong jap. hehehe

Sunday, 7 December 2014

cikgu or teacher?

Assalamualaikum korang. cane? da makan? baguih la kalau hangpa da makan. kalau belum, ada aku kesah? hihihihi. Ingat lagi tak? aku ada kata nak post pasal cikgu kan? now, aku akan tunjuk kat korang. My awesomes teachers at SKTN.

Jeng jeng jeng.. Here I introduce....


Mrs Hazira Yaacob. Guru yang paling cute. She is a science teacher. Sebab dia lah aku masuk saintis muda peringkat daerah, majalah mega peringkat kebangsaan and banyak lagi. Thankz cikgu sebab banyak membuka peluang kepada saya. sayang cikgu. Muahhh


Ni pulak Miss Suraya. Dia belum kahwin. tapi, jangan gatal dengan dia. sebab dia da ada someone. Capital A. hahahahaha. gurau teacher. jangan marah saya. Tapi, teacher ni da pindah Cyberjaya. Ramai orang sedih termasuk lah aku. :'(


Guru yang berbaju melayu warna biru. mesti ramai orang kenal dia. yup, beliau adalah Encik Anuar Sadat. guru yang mengajar BM and Sains kat SKTN. aku merupakan budak tusen dia. Bangga la pulak. >.< Cikgu ni amat baik dengan kitorang. peramah wooo.


ustaz Dzul yang pakai baju melayu warna kuning. GB Encik Thani yang pakai baju tradisional tu. Comey kan? Ustaz Dzul is a guru disiplin kat sekolah. Dia kadang kadang garang, kadang kadang kelakor. GB is a guru yang amat baik. banyak kelainan yang berlaku pada SKTN. SKTN makin femes. hahahahaha. *gambar waktu ni hari guru*


Guru kelas aku waktu tahun 4. aku sayang giler dengan dia. Dia pernah marah aku sekali je. sebab kesalahan yang PELIK aku buat. tapi, aku tak pernah terasa. Aku tetap sayang dia. Tapi skunk dia dah pindah. Even camtu, kami masih berwhatsapp. apa? nak number aku? No. No. No.


Cikgu Sahiful baju warna biru.
Cikgu Kamarul warna merah.

hensem? i dont think so. hahahahaha. aku rapat dengan cikgu kamarul je. sebab dia baik, kelakor, suke kacau aku. -_- Cikgu epul AKA cikgu Sahiful tu sombong sikit. tapi, bila hari hari terakhir kitorg kat SKTN dia jadi peramah pulak. --'' aku ingat lagi, aku penah bagi salam kat cikgu epul ni, tapi dia palau. haishhh. geram woo. tapi takpela. faham.

Okay. korang da tengokkan. betul tak apa aku cakap? betul kan? tulah. Taknak percaya. Jangan nak tackle diaorang sudah laa. hehehe. BTW, sekian berjumpa lagi. Bubye.