Dude. Kau perasan something tak? Bila kawan kau sedih, kau banyak bagi nasihat dekat dia. Kau taknak dia fade up. Bila kawan kau tengah marah, kau banyak suruh dia bersabar. Kau taknak dia hangin taktentu pasal. Bila kawan kau putus cinta, kau banyak kata kat dia "kumbang bukan seekor bunga bukan sekuntum". Sebab kau taknak tengok kawan kau sedih meroyan macam orang gila.
Tapi, bila kau yang sedih. Bila kau yang tengah marah. Bila kau yang putus cinta. Aku nak tanya. Siapa yang ada dengan kau bila kau alami tu semua? Siapa yang setia dengan kau bila kau susah? Siapa yang sanggup berkorban untuk kau? Siapa yang sanggup dengar luahan hati kau? Siapa yang teman kau bila kau nangis? Siapa yang bagi kau kata kata semangat?
Kau bagi kata kata nasihat, kata kata semangat kat kawan kau. Bila kena kat kau, kau fade up. Kau menangis. Kau marah. Kau meroyan. Sebab apa? Kau nak tahu tak. Memang senang kalau kita bagi nasihat kat orang yang tengah ada masalah. Beria-ia kau nak tolong dia. Sebab bukan kau yang alami situasi dia. Kau taktahu perasaan dia waktu tu. One day nanti, bila kau rasa apa yang budak tu rasa. Baru kau tahu betapa sakitnya nak hadapi tu semua. Betapa pahitnya nak telan kata kata nasihat yang orang bagi.
Aku bagi satu contoh. Let say kau ada ramai bestfriend. Kau sayang diaorang gegiler. kau layan diaorang dengan baik lebih dari family kau. Kau percaya kan diaorang. Kau baik tahap gile kat diaorang. Then, one day kau pelik kenapa kawan kau dingin dengan kau. Kau tetap sabar dengan diaorang. Diaorang tetap wat kau sakit hati. Kau senyap je. Kau buat macam xde apa jadi.
Tetiba, satu hari yang lain, kau baru tahu something. Diaorang actually benci kau. Taksuka kau. And already banyak fitnah kau. Kau rasa fade up gile waktu tu. Sampai kan orang lain bagi nasihat kau taknak dengar. Kau rasa macam dipergunakan. Kau rasa macam patung. Kau rasa macam kena tikam. Selama ni kau pandai nasihatkan orang lain. Tapi bila jadi kat kau? Kau boleh stay strong tak? Kau habeskan one day kau dengan menangis sampai tak cukup 5 baldi. You're wasting your time with crying. Kau cuba sabarkan hati. Sebab kau taknak dendam.
Bila diaorang dah tahu yang kau tahu, diaorang minta maaf bagai. Tapi kau ignore. Sebab hati kau dah sakit. Kau banyak bagi peluang. Tapi orang wat main. Orang tetap sakitkan hati kau. Sampai satu tahap nanti, kau dah benci kat diaorang. nak tengok muka diaorang pon kau jijik. Nak bercakap dengan diaorang pon kau tak sudi. And waktu ni kau nak tahu something tak?
Kau dah lupa dengan apa yang pernah kau kata kat kawan kau. Kau lupa dengan kata kata nasihat yang pernah kau bagi. Kau lupa dengan kata kata semangat yang pernah kau ucap. Sebab waktu tu kau sakit hati gile. Kau kecewa sangat. Sebab kau terlalu ikut perasaan. JANGAN TERLALU MEMPERCAYAI SEBAB THATZ TERLALU YANG AKAN BUAT KAU BENCI TERLALU KAT ORANG TU. Ye aku faham apa yang kau rasa. Tapi please. Hold on. Kejap je ni semua. Taklama lagi kau happy lah. Dan mungkin happy kau tu pon kejap je.
Kau dah lupa dengan apa yang pernah kau kata kat kawan kau. Kau lupa dengan kata kata nasihat yang pernah kau bagi. Kau lupa dengan kata kata semangat yang pernah kau ucap. Sebab waktu tu kau sakit hati gile. Kau kecewa sangat. Sebab kau terlalu ikut perasaan. JANGAN TERLALU MEMPERCAYAI SEBAB THATZ TERLALU YANG AKAN BUAT KAU BENCI TERLALU KAT ORANG TU. Ye aku faham apa yang kau rasa. Tapi please. Hold on. Kejap je ni semua. Taklama lagi kau happy lah. Dan mungkin happy kau tu pon kejap je.
Deep nya qhattðŸ˜ðŸ˜ btw ni haidahh
ReplyDelete